Ακολουθώντας πιστά τα ίχνη του Μιχαήλ Στρογγώφ στην άγνωστη Σιβηρία, ο Κωνσταντίνος Μητσάκης οδήγησε μια BMW F-650 μέχρι το τέλος του Υπερσιβηρικό, για να καταλήξει κατόπιν στο Τόκιο, την φουτουριστική πρωτεύουσα της Ιαπωνίας.
Από καιρό ήθελα να κάνω ένα ταξίδι διαφορετικό απ' ότι μέχρι τώρα συνήθιζα. Ήθελα να δραπετεύσω για μια βόλτα μακρινή, να «λιώσω» στα χιλιόμετρα. Να ξεκινήσω με το μυαλό άδειο από σκέψεις και να το γεμίσω μόνο με εικόνες ακριβοθώρητες, κάποιου τόπου μακρινού και μυθικού. Δεν ήθελα να αναλωθώ σε πολιτιστικές αναζητήσεις και γνωριμίες ιστορικών μνημείων. Ήθελα να συνομιλώ καθημερινά με τον εαυτό μου και τη φύση και λιγότερο με τους ανθρώπους. Να ξεκινώ νωρίς το πρωί με το πρώτο φως της ημέρας και να σταματώ όπου νυχτωθώ. Έτσι, δίχως ημερήσιο προορισμό και σφικτό προγραμματισμό.
Αλλά πάνω απ' όλα ήθελα, μέσα από αυτό το ταξίδι, να επαναπροσδιορίσω –αυστηρά για τον εαυτό μου– τις έννοιες της ελευθερίας και της απόλυτης περιπέτειας. Ήξερα, πάντως, πως αυτό που ζητούσα δεν ήταν τόσο δύσκολο να πραγματοποιηθεί. Απλά, το πρόβλημα ήταν να ορίσω τις γεωγραφικές συντεταγμένες της απόδρασης.
Και τελικά, ο κύβος ερρίφθη: Αθήνα – Τόκιο! Έτσι, με την πλάτη στραμμένη στην Ευρώπη και την ηλεκτρονική πυξίδα να δείχνει την μακρινή Ιαπωνία, άφησα πίσω μου σπίτι, γυναίκα και παιδί και ξεκίνησα ολομόναχος ένα μεγάλο ταξίδι ως την άλλη άκρη του κόσμου! Τελικός προορισμός το φουτουριστικό Τόκιο, την πρωτεύουσα της «Χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου».
Η τεράστια κόκκινη γραμμή στο χάρτη διέτρεχε επτά χώρες (Βουλγαρία, Ρουμανία, Μολδαβία, Ουκρανία, Ρωσία-Σιβηρία, Μογγολία και Ιαπωνία) και πάμπολλες πόλεις (Σόφια, Οδησσό, Βόλγογκραντ, Ομσκ, Νοβοσιμπίρσκ, Ιρκούτσκ, Ουλάν Ουντέ, Βλαδιβοστοκ, Κιότο, Τόκιο). Ο μαγικός αριθμός των 14.200 χλμ. ήταν η απόσταση που με χώριζε από την ιαπωνική πρωτεύουσα, ενώ καθ' οδόν μεσολαβούσε και μια ατμοπλοϊκή σύνδεση (Βλαδιβοστόκ – Ιαπωνία). Η επιστροφή μου στην Ελλάδα θα γινόταν αεροπορικώς και της μοτοσυκλέτας ατμοπλοϊκώς, όπως και τελικά έγινε. Και τελικά, μετά από 50 ημέρες επίπονης οδήγησης στην αχανή γη της Σιβηρίας, στη σκιά των ουρανοξυστών της πολυπληθέστερης πόλης του κόσμου γράφτηκε ο επίλογος του μεγάλου διηπειρωτικού ταξιδιού Αθήνα-Τόκιο.
Τόλμη, θράσος, παράκρουση, πάθος ή μήπως ηλιθιότητα; Αν ψάχνετε να προσδώσετε ένα χαρακτηρισμό στην απόφασή μου να ταξιδέψω με μια μοτοσικλέτα από την Αθήνα στο Τόκυο, διασχίζοντας ολομόναχος τις απέραντες εκτάσεις της Σιβηρίας, μην κουράζεστε! Ούτε και εγώ μπόρεσα τόσα χρόνια να καταλήξω κάπου, σχετικά με τον ψυχισμό μου. Είκοσι πέντε συναπτά έτη ταξιδεύω στους δρόμους του κόσμου αναζητώντας την ομορφιά της ζωής σε κάθε γωνιά της γης. Είναι ένας συνειδητός τρόπος ζωής που τόσα χρόνια έχω υιοθετήσει, με όλα φυσικά τα ρίσκα του. Τι έχω κερδίσει; Ότι ζητούσα: πολυσυλλεκτικές εμπειρίες, μοναδικές παραστάσεις, συναρπαστικές περιπέτειες, καινούργια μονοπάτια γνώσης, αυθεντικότητα, πρωτόγνωρες συγκινήσεις…
